პერსონაჟის ბიოგრაფია – Bidzina Tabagari
სახელი და გვარი: Bidzina Tabagari
ასაკი: 38
წარმომავლობა: თბილისი, საქართველო
პოზიცია: Los Santos Police Department – დეტექტივი (კორუმპირებული)
ბავშვობა
ბიძინა ტაბაგარი დაიბადა თბილისში, ერთ პატარა უბანში, სადაც ყოველდღიურ ცხოვრებას კრიმინალური წესები მართავდა. მამა – მძღოლი, რომელიც ხშირად სვამდა და ხელით უსჯიდა ოჯახს. დედა კი – უბრალო გამყიდველი ბაზარში, რომელიც ბავშვების შიმშილს როგორმე ებრძოდა.
ბავშვობიდანვე შეეჩვია ძალადობას: ჯერ სახლში, შემდეგ კი ქუჩაში. მისთვის ნორმალური იყო, რომ პრობლემები სიტყვებით არ წყდებოდა – მუშტითა და დანით აგვარებდნენ. neighborhood-ში ყოველთვის ლიდერობდა პატარა ბიჭებს შორის. ვინც მის გვერდით იყო – დაცული იყო, ვინც წინააღმდეგ იდგა – სასტიკად ისჯებოდა.
მისი პირველი „კანონის დარღვევა“ მხოლოდ 12 წლის იყო – ადგილობრივი მაღაზიიდან სიგარეტი და ალკოჰოლი მოიპარა. პოლიციამ მაშინ ბავშვი ხელიდან გაუშვა, მაგრამ ტაბაგარმა ისწავლა ერთი რამ: თუ სწრაფი ხარ და სწორ ადამიანს იცნობ, კანონი შენზე არ მოქმედებს.
ახალგაზრდობა
თინეიჯერობის ასაკში ბიძინა უფრო „ქუჩის“ ბიჭად ჩამოყალიბდა. სკოლაში თითქმის არ დადიოდა, მაგრამ ქუჩის ცხოვრებამ ასწავლა მთავარი: ვის ენდო და ვის – არა.
16 წლისას უკვე ფულს შოულობდა არალეგალური გზებით – ჯერ „მაყურებლად“ იდგა ძარცვების დროს, შემდეგ პატარა დაჯგუფებაში შეუერთდა. სწორედ მაშინ შეეჩვია იარაღის ხმაც და სისხლის სუნიც.
მისი ყველაზე დიდი შოკი 17 წლისას გადაიტანა: ერთ-ერთი ჩხუბის დროს მეგობარი მის თვალწინ ჩაცხრილეს. ეს მომენტი ბიძინასთვის გარდამტეხი გახდა – სიკვდილის შიში გაუქრა. პირიქით, დაიწყო ფიქრი, რომ ძალაუფლება მხოლოდ მათ აქვთ, ვინც სხვების სიცოცხლეს „ნაბიჯზე დებს“.
18 წლისას უკვე ადგილობრივ კრიმინალებთან ჰქონდა ახლო კავშირი. ხშირად იყო შუამავალი ნარკოტიკისა და იარაღის სქემებში. მაგრამ სწორედ მაშინ მიხვდა, რომ მხოლოდ კრიმინალი არ ყოფნიდა – უნდოდა ფორმალური ძალაუფლება. ამიტომ გადაწყვიტა კანონის „მხარეს“ გადასვლა და პოლიციაში შესვლა.
ასე იქცა პატარა უბნის ქუჩის ბიჭი ცინიკურად მოსაუბრე დეტექტივად, რომელიც ფორმას იყენებს როგორც ფარსს, მაგრამ შიგნით ისევ იგივე ქუჩის სასტიკი კანონებით ცხოვრობს.
კარიერის დასაწყისი
ბიძინა ტაბაგარი ლოს სანტოსში 20 წლის ასაკში ჩავიდა – თითქოს „ახალი ცხოვრების დასაწყებად“. სინამდვილეში კი კარგად იცოდა, რომ იქ უფრო დიდი ფული და მეტი შესაძლებლობა ელოდა. პირველი ნაბიჯი იყო პოლიციის აკადემია, სადაც ჩაბარება მისთვის სერიოზული გამოწვევა იყო: არ ჰყავდა რეკომენდატორები, არც განათლება, მაგრამ ჰქონდა ძლიერი ხასიათი და კარგი ფიზიკური მომზადება.
აკადემიაში თავიდან ყველასთვის იყო „სათქმელი ბიჭი“ – უხეში, ხანდახან ცინიკური, მაგრამ ყოველთვის იცოდა როგორ მოეხერხებინა სიტუაცია თავის სასარგებლოდ. გამოცდებს ძლივს, მაგრამ მაინც გადიოდა, რადგან სწავლას სერიოზულად არასდროს ეკიდებოდა. უფრო მეტ დროს ატარებდა ტრენაჟორებზე და სასმელში, ვიდრე წიგნებში.
პირველი სამსახური დაიწყო პატრულში. ლოს სანტოსის ქუჩებში ტაბაგარმა სწრაფად შეამჩნია, რომ კანონზე მეტად ფული მუშაობდა. თავიდან პატარა ქრთამებს იღებდა – მძღოლებს ჯარიმებს ართმევდა და სანაცვლოდ ნაღდი ფულით უშვებდა. კოლეგები ამას „ახალგაზრდული შეცდომა“ ჰგონიათ, მაგრამ ბიძინასთვის ეს უკვე სტილი იყო.
რამდენიმე წლის შემდეგ, ტაბაგარი უფრო სახიფათო საქმეებში ჩაება. ერთხელ ნარკოტიკებით სავსე მანქანა შეაჩერა, მაგრამ საქმის ოფიციალურად გაფორმ instead, ტვირთი მეპატრონეს დაუბრუნა – ოღონდ შესაბამისი საფასურის სანაცვლოდ. ეს იყო მისი პირველი დიდი გარიგება, რომელმაც აჩვენა, რომ პოლიციაში ყოფნა ოქროს შანსი იყო – ფორმით შეეძლო ყველაფერი დაეფარა.
მისი კარიერა სწრაფად „იზრდებოდა“. უფროსებს მოეწონათ მისი სიმკაცრე და უხეში მეთოდები. მის კოლეგებს შორის სახელი გაიჩინა, როგორც პოლიციელმა, რომელიც „ყველაფერს აკეთებს შედეგისთვის“. მაგრამ რეალურად, ტაბაგარი შედეგს ყოველთვის საკუთარი ჯიბით ზომავდა.
ერთ-ერთი ყველაზე ხმაურიანი შემთხვევა იყო მისი „სამსახურებრივი გმირობა“ – ბანდის დაჭერის დროს ტაბაგარმა ყველას დაასწრო და ბანდის ერთ-ერთი ლიდერი ადგილზე მოკლა. ოფიციალურად, ეს იყო „თვითდაცვა“, მაგრამ ჭორები გავარდა, რომ ტაბაგარმა უბრალოდ მოიშორა კაცი, რომელიც მას ფულში ატყუებდა.
ამ შემთხვევის შემდეგ ტაბაგარს დეტექტივის რანგი მისცეს. ეს იყო გარდამტეხი მომენტი: პატრულის უბრალო ოფიცერი იქცა კაცად, რომელსაც უფრო დიდი საქმეებზე წვდომა ჰქონდა და უკვე თავისუფლად შეეძლო ფულის კეთება კანონის ჩრდილში.
კორუფციის გზა
ბიძინა ტაბაგარისთვის კორუფცია უბრალოდ დამატებითი შემოსავალი არ იყო — ეს გახდა მისი ცხოვრების სტილი.
პოლიციის ფორმა მისთვის იყო ფარი, რომლის უკანაც ფული, ძალაუფლება და სისხლი იმალებოდა.
პირველი ნაბიჯები
დეტექტივად დანიშვნისთანავე ბიძინამ მიხვდა, რომ „დიდ მაგიდასთან“ უკვე იჯდა. მას ჰქონდა წვდომა საქმეებზე, რომლებიც მილიონებს ეხებოდა: ნარკოტიკების პარტიები, იარაღის კონტრაბანდა, მფარველობა ბარებსა და კლუბებში.
პირველი სქემა მარტივი იყო: როდესაც პატარა ბანდას იჭერდნენ, ტაბაგარი მტკიცებულებებს „აგროვებდა“, მაგრამ ყოველთვის რაღაც „მოაკლდებოდა“ საქაღალდიდან. ეს უმეტესად იყო იარაღი, ნარკოტიკი ან ფული, რომელიც შემდეგ ბიძინას გზით „ქრებოდა“.
გარიგებები კრიმინალებთან
ლოს სანტოსის რამდენიმე გავლენიანი კრიმინალური დაჯგუფება მალევე მიხვდა, რომ ტაბაგარი მათი კაცი იყო პოლიციაში. თუ ვინმე მათზე გადმოდიოდა, ბიძინა საქმეს ისე „გაწყობდა“, რომ მოწინააღმდეგე ციხეში აღმოჩნდებოდა, ან საერთოდ ქუჩაში „შემთხვევით“ კვდებოდა.
ერთხელ კი, როდესაც ორი ბანდა ქალაქის ცენტრში ტერიტორიის გამო ერთმანეთს დაეჯახა, ბიძინამ ორივესთან ერთად იმუშავა: ერთს დაჰპირდა, რომ მოწინააღმდეგეს დააჭერინებდა, მეორეს კი პირიქით. საბოლოოდ ორივე მხარემ გადაიხადა და საქმეც „უცნაურად“ ჩაიფუშა.
შავი ბიზნესები
დროთა განმავლობაში ტაბაგარმა უკვე საკუთარი პატარა „იმპერია“ შექმნა:
- იარაღის სქემები — პოლიციის საწყობიდან იარაღი „გაიდიოდა“ და ქუჩაში ხვდებოდა,
- ნარკოტიკები — დაკავებული პარტიებიდან ნახევარი ოფიციალურად ინახებოდა, ნახევარი კი ტაბაგარის გზებით იყიდებოდა,
- პატრონაჟი ღამის კლუბებზე — მფლობელები მას „მფარველობის ფულს“ უხდიდნენ, რათა პოლიციას ზედმეტად არ „დაეთვალიერებინა“ მათი ბიზნესი.
სისხლიანი ისტორია
ერთხელ ბანდის წევრმა გადაწყვიტა, ტაბაგარი მოეკლა და მისი სქემა გაეშიფრა. ბიძინამ ეს ინფორმაცია წინასწარ გაიგო. ოპერაციის დროს, თითქოს „შემთხვევით“, ბანდის წევრი პოლიციის ავტომატურ ცეცხლში მოყვა და ადგილზე მოკვდა. ოფიციალურად — „დაკავებისას წინააღმდეგობა გაუწია“. მაგრამ რეალურად, ეს იყო ბიძინას პირადი ბრძანება.
სახელი და შიში
ტაბაგარს კოლეგებს შორის ფარული სახელიც შეერქვა — „ბიძინა მფარველი“, რადგან ყველამ იცოდა: ვისაც ფული აქვს, ტაბაგართან პრობლემა არ ექნება.
თუმცა კრიმინალებს შორის მას უფრო მკაცრი მეტსახელი ჰქონდა: „შავი შერიფი“ — რადგან „თუ შენი ბედი მასზეა დამოკიდებული, ცოცხლად ვერ გამოძვრები“.
დღევანდელი ცხოვრება
ბიძინა ტაბაგარი უკვე 38 წლისაა და ლოს სანტოსში ერთ-ერთი ყველაზე გავლენიანი პოლიციელია.
გარეგნულად – დეტექტივი, ფორმაში ჩაცმული კანონის მსახური, რომელიც ქუჩებში წესრიგს ამყარებს.
შიგნით კი – ქალაქის კრიმინალური ქსელის მენეჯერი, რომელიც სიბნელეში რეალურ თამაშს თამაშობს.
კავშირები
- კრიმინალურ სამყაროსთან აქვს პირდაპირი კავშირი – რამდენიმე ბანდის „საბოლოო სიტყვა“ სწორედ მასზეა დამოკიდებული.
- ბიზნესმენებისთვის არის „გადამხსნელი“ – ვისაც პრობლემა აქვს პოლიციასთან, ტაბაგარი გარიგების ფასად ნებისმიერ საქმეს „ჩაკეტავს“.
- თავად პოლიციაშიც ჰყავს თავისი ხალხი – რიგით ოფიცრებიდან დაწყებული, მენეჯმენტში მყოფი პირებამდე. ისინი ან ფულზე ჰყავდა „მიბმული“, ან შიშით.
გავლენა ქალაქში
დღეს ტაბაგარი ლოს სანტოსში ფაქტობრივად ჩრდილოვანი ფიგურაა:
- შეუძლია ადამიანზე საქმე წამოიწყოს და რამდენიმე დღეში გაქრეს.
- შეუძლია პატარა ბანდას ქალაქის ცენტრიდან მთლიანად მოაშოროს.
- შეუძლია კონკურენტს ისე ჩამოშორდეს, რომ ყველაფერი „ოფიციალურად“ გამოჩნდეს.
პირადი ცხოვრება
გარედან თითქოს ყველაფერი კარგად აქვს: ცხოვრობს მდიდრულ ვილაში Vinewood Hills-ში, ატარებს ძვირადღირებულ მანქანებს, ხშირად ჩნდება ელიტარულ კლუბებში. მაგრამ პირადი ცხოვრება ცარიელია — ოჯახი არ ჰყავს, მეგობრები კი მხოლოდ ისეთები არიან, ვისაც ფული აკავშირებს.
რაღაც მომენტში თვითონაც ხვდება, რომ ფულზე და ძალაუფლებაზე დამოკიდებულება მარტოობაში აქცევს, მაგრამ მისთვის უკან დახევა აღარ არსებობს.
შიში და რეპუტაცია
ქალაქში ტაბაგარზე ბევრს არავინ ხმამაღლა ლაპარაკობს. კრიმინალები მას პატივს სცემენ და ეშინიათ, კოლეგები კი ფარულად ფიქრობენ, რომ „ეს კაცი ადრე თუ გვიან ყველას დახვრეტს“.
მისი სახელი თავად გახდა გაფრთხილება: როცა ამბობენ „ტაბაგარმა იცის შენი სახელი“ — ეს უკვე ნიშნავს, რომ ადამიანი მარტო ორ ვარიანტშია: ან გადაიხდის, ან მიწის ქვეშ წავა.
მოთხოვნები
1. ქრთამის აღება
2. უხეში საუბარი
3. ნივთმტკიცებების გაყალბება
4. ნივთმტკიცებების გაქრობა
5. ნარკოტიკის/იარაღის ჩადება
